Το πολυσχιδές "μωσαϊκό" του (franchise) Star Trek

 

Ο Αμερικανός ηθοποιός Michael Dorn, που υποδύθηκε
με επιτυχία τον χαρακτήρα (Klingon) Worf.
(Credits: Gage Skidmore, 2016).

Το franchise του Star Trek διέθετε μια σειρά από θεματικές ενότητες (που δημιουργήθηκαν σταδιακά) μέσα στην ευρύτερη ιστορία. Συχνά υπήρχαν κάποια -φαινομενικώς διαφορετικά- επεισόδια, τα οποία όμως συνεργούσαν σε δύο ή περισσότερες διαφορετικές ιστορίες ή/και χαρακτήρες της πλοκής. Μερικά σενάρια σχετίζονται με εξωγήινα είδη, για παράδειγμα το Star Trek: The Next Generation (TNG, 1987-1994) εισήγαγε τους ανελέητους «κηφήνες» Borg και τους -μάλλον εσωστρεφείς- Cardassians. Οι εχθρικοί και πολεμοχαρείς Klingon, (με πρώτο εκπρόσωπό τους τον -ελληνικής καταγωγής- ηθοποιό John Colicos, στο ρόλο ενός στυγνού διοικητή ενός κατακτημένου πλανήτη) όπως και οι υπερόπτες (μαζί και μοχθηροί…) Romulans (ένα είδος φυλετικά συγγενές με τους Vulcans) όπως βεβαίως και οι ίδιοι οι τελευταίοι, με πρώτο και μόνιμο αντιπρόσωπό τους τον κ. Spock (Leonard Nimoy) είχαν ήδη εισαχθεί στο Star Trek: The Original Series (TOS, 1966–1969).

Το »αντίπαλον δέος»: Klingons.

Η τεράστια ιδιαιτερότητα που κάνει τους Klingons να ξεχωρίζουν στο έργο, είναι η «γλώσσα» τους, δομημένη και καθιερωμένη για αυτούς μέσα στο αχανές «σύμπαν» από ορολογίες, τοπωνύμια, έθιμα και άλλα απαραίτητα στοιχεία του Star Trek. Οι ιστορίες των Klingon συνήθως περιλαμβάνουν τον Worf (Michael Dorn) αλλά όχι αποκλειστικά. Οι Duras, ένα θηλυκό δίδυμο του είδους με τα ονόματα Lursa και B'Etor, παρουσιάστηκαν από TNG (Redemption, 1991). 

Αργότερα, επανεμφανίστηκαν στην ταινία Star Trek VII: Generations (1994). Ωστόσο, η φυσιογνωμική εμφάνιση των (αρχικά τελείως ανθρωπόμορφων) Klingon διαφοροποιήθηκε στη συνέχεια του έργου. Πιο συγκεκριμένα, οι αρμόδιοι παρουσίασαν μία σημαντική μεταβολή στη επιφάνεια του προσώπου τους και ιδιαίτερα στο μέτωπο, όσο και στο εμπρόσθιο τμήμα του τριχωτού της κεφαλής. Αυτή η (περιγραφόμενη και ως «κεφαλή χελώνας») νέα μορφή, έχει ωστόσο, τη (σχεδόν λογικοφανή…) εξήγησή της. Επιπλέον, στο TNG εμφανίζονται νέοι, περιφερειακούς χαρακτήρες όπως οι Q, Ro Laren κ.α. ή/και φυσιογνωμίες που προβάλλονται στο «Holodeck» («ολοκατάστρωμα»), έναν μηχανισμό τεχνητής πραγματικότητας, ο οποίος απουσίαζε (ως τεχνολογικό επίτευγμα) από την αρχική περίοδο (TOS).

Εικονική πραγματικότητα!

Οι κίνδυνοι της τεχνολογίας που επιτρέπει την ψευδαίσθηση είναι ένα από τα κρίσιμα και πολύ συνήθη θέματα του Star Trek που χρονολογούνται από το πρώτο κιόλας, «πιλοτικό» επεισόδιο (The Cage, 1966). Σε αυτό, εμφανίζεται η δυνατότητα των ηγετικών μελών κάποιου προηγμένου εξωγήινου είδους να δημιουργούν μια τεχνητή πραγματικότητα. Επίσης, αρκετά επεισόδια της σειράς ασχολούνται με την έννοια του χρόνου, συμπεριλαμβανομένων αφηγηματικών δομών γύρω από το ταξίδι στο χρόνο, τους χρονικούς βρόχους, τα παράλληλα σύμπαντα, τα εναλλακτικά σύμπαντα κλπ. Σε ορισμένα επεισόδια, ο χαρακτήρας Q (δοσμένος υπέροχα από τον αριστοκρατικό John de Lancie) είναι υπεύθυνος για τις χρονικές αλλαγές.